รูปถ่ายที่ไม่มีวันหมดอายุ

ชื่อบทความดูน่าเศร้าจริงๆ หลังจากผมตัดสินใจมาใช้กล้องฟิลม์แบบจริงจัง ก็จะมีคำถามจากน้องๆ ที่ถ่ายภาพด้วยกันว่า พี่แล้วถ้ารูปเสียทำไง เกิดล้างแล้วฟิลม์เสียทำไง ถ้ารูปสำคัญๆแล้วพังทำไง อีกหลายๆคำถามซึ่งเกิดจากความวิตกว่า " ถ้าไม่ได้แล้วทำไง " ซึ่งเอาเข้าจริงผมก็ไม่รู้จะทำไง แต่ก่อนที่จะมาถ่ายฟิล์มผมก็คิดเรื่องพวกนี้มาพอสมควรแล้วนะ แล้วคำตอบที่ได้คือ .... ช่างแม่ง ..... จะฟิล์มเสีย แสงเข้ากล้อง ล้างผิด ต่างๆนาๆ ซึ่งมันอาจเกิดขึ้นกับเราก็ได้ ผมเองไม่สนใจเลยว่าจะเกิดอะไร ขอแค่มีความสุขที่ได้ถ่ายภาพพอ ..... จบ จริงๆผมว่าการถ่ายฟิล์มมันให้สัจธรรมหลายๆอย่างกับผมนะ การที่เราไม่ไปคาดหวังอะไร เราเองก็จะไม่ผิดหวังกับผลที่ได้ บางคนบอกแล้วถ้ารูปสำคัญมากๆ เกิดเสียจะทำไง นี่แหละครับเรื่องจริงของชีวิต ทุกสิ่งล้วนไม่มีความแน่นอน ต่อให้ถ่ายดิจิตอลถ้าเกิด SD CARD เสียหรือหายก็ไม่มีภาพอยู่ดี ฉันใดฉันนั้นครับ ที่เขียนเรื่องนี้ขึ้นมาก็เพราะ อยากบอกน้องๆว่า อย่าไปสนครับ ถ่ายเลย ส่วนผลที่จะเกิดตามมาอย่าไปแคร์ ปล่อยวาง อะไรจะเกิดก็ปล่อยให้มันเป็นไป สนุกที่ได้ถ่ายภาพ มีความสุขที่ได้ใส่ฟิล์ม

"ผู้หญิงน่าตาธรรมดา แต่ทำไมดูมีเสน่ห์เหลือเกิน" นี่แหละครับความรู้สึกแรกที่ได้กล้อง GR2 มาลองใช้ กล้องอะไรทำไมมันดูเรียบๆ เล็กๆ แต่ดูแล้วน่าใช้มากๆ จริงๆกล้อง GR2 ก็คือ กล้อง Compact กล้องที่ไม่ต้องเปลี่ยนเลนส์ ผมจะไม่พูดถึงเรื่องสเปคอะไรมากมายนะครับ เพราะอ่านแล้วน่าเบื่อ แต่จะเล่าให้ฟังว่ามันดีไหม ใช้ง่ายรึปาว เหมาะกับใครครับ ครั้งแรกที่ได้ลองใช้ GR2 ต้องบอกว่าไม่ถนัดเท่าไร เพราะมันเล็กมาก โดยทาง Ricoh thailand ให้ผมมาทั้งชุดเลย วิวฟายเดอ เลนส์ไวด์ มาโคร รีโมท ซึ่งก็งงๆว่าทำไมเยอะจัง พอลองทำความเข้าใจกับการใช้งานของมัน เออ!!! มันก็โอเคนะ ไม่ได้ยากอย่างที่คิดเอาหละ...คราวนี้ลองเอาไปถ่ายจริงๆกันดีกว่า ผมใช้เวลากับกล้อง GR2 ประมาณ 1 เดือน โดยใช้แบบให้มันอยู่ในชีวิตประจำวันของผม ต้องบอกว่าโอเคครับ ผมไม่ต้องแบกกล้อง แบกเลนส์อะไรหนักๆเลย พกใส่กระเป๋าได้สบาย เวลาเห็นอะไรน่าถ่าย ก็หยิบกล้องออกมา Snap ได้ทันทีเพราะไม่ต้องตั้งค่าอะไรมากมาย ส่วนเรื่องไฟล์ภาพสำหรับผมเองนะ รับได้สบายๆ ถ่ายแบบดัน iso เยอะๆ noise ก็ไม่น่าเกลียด ในกล้องก็จะมีพวก Filter ให้

จุดเริ่มต้นที่กลับมาใช้กล้องฟิลม์อีกครั้งคือ ได้ดูหนังเรื่อง ตุ๊กแกรักแป้งมาก รู้สึกคิดถึงสมัยก่อน สมัยที่ต้องไปล้างฟิลม์แถวราชเทวี ไปซื้อฟิลม์แถวพลับพลาชัย ต้องอดขนมเพื่อเก็บเงินไปซื้อฟิลม์ ผมเลยไปเอากล้องของพ่อผมเอง คือรุ่น Canon ae1 มาปัดฝุ่นทำความสะอาด แต่อย่างว่าครับกล้องมันเก่ามากๆแล้ว อะไรๆก็เริ่มเสื่อมลงพวกยางก็หายไปหมดแล้ว วัดแสงก็เสีย แต่ใจก็อยากกลับมาถ่ายฟิลม์แบบจริงๆจังๆ อีกครั้ง วันนั้นเลยไปหากล้องฟิลม์ที่ เมก้าพลาซ่า แถวๆวังบูรพา พอไปถึงชั้น5 ที่ขายกล้องเก่าๆเยอะๆ อารมณ์มาเต็มเลยครับ ผมเดินหาอยู่หลายร้าน ไปเจอ Canon ae1 program ก็เลยลองซื้อมาใช้ แล้วฟิลม์หละ เดี๋ยวนี้มีขายน้อยลง แต่ก็พอหาได้นะ ผมได้ฟิลม์ kodak plus200 มาถ่ายม้วนแรก พอถ่ายเสร็จก็เอาไปล้างสแกนฟิลม์ที่ร้าน A&B ตรงข้ามเซ็นทัลลาดพร้าว ผลออกมายังไม่โอเคเท่าไร เนื่องจากกล้องผมแสงรั่ว เพราะยางโฟมของกล้องมันสึกหมดแล้ว ภาพเลยออกมาประมาณนี้ แสงจะเข้ามาแบบด้านซ้ายของภาพ แต่ก็ยังพอมีรูปที่ใช้ได้บ้าง แต่ที่รู้สึกสบายใจคือวัดแสงยังโอเค แต่สิ่งที่ไม่ดีเลยคือการโฟกัสภาพ ผมเองยังติดกับการถ่ายเร็