รูปถ่ายที่ไม่มีวันหมดอายุ

แต่ละคนก็มีสไตล์การถ่ายภาพต่างกัน สำหรับผมเอง ไม่ค่อยได้ให้ความสำคัญกับคุณภาพของภาพสักเท่าไร ไม่ว่าจะเรื่องความคม ความชัด noise หรือทฤษฎีอะไรมากมายในการถ่ายภาพของผม ซึ่งหลายๆคนคงไม่เห็นด้วยกับความคิดนี้ แต่ถ้าใครต้องใช้ภาพเพื่อขาย ก็ควรจะต้องให้ความสำคัญกับคุณภาพ แต่ถ้าถ่ายเป็นงานอดิเรกก็ไม่ต้องกังวลอะไรกับเรื่องนี้ ผมเองชอบภาพที่ไม่ได้จัดฉากอะไรมากมาย ชอบเรื่องราวที่เกิดขึ้นทันทีแล้วถ่ายเลยทำให้การตั้งค่าอะไรของกล้องหรือการโฟกัสไม่ได้แม่นมาก บวกกับผมใช้เลนส์มือหมุน เวลาโฟกัสกับงาน Street ยิ่งไม่ชัดแต่ผมว่าเรื่องราว บรรยากาศ อารมณ์ ความรู้สึก สำหรับผมเองนะ มันสำคัญที่สุด รูปคม ชัดเป๊ะ สีแสงสวยงาม noise ไม่มี แต่รูปไม่ได้มีเรื่องราวอะไรสำหรับผมถือว่าไม่มีค่าอะไรในภาพถ่ายนั้นๆ เหมือนที่คนชอบพูดกันว่า "ภาพไม่คมแต่อารมณ์ต้องได้" ที่เขียนเรื่องนี้เพราะช่วงนี้มีน้องๆถามเรื่องนี้มาพอสมควร ว่าทำไมรูปไม่คม เลนส์ไม่ดีรึปาว หรือกล้องเราไม่โปรภาพเลยมี noise เยอะจัง ผมเลยอยากบอกน้องๆว่า อย่าไปคิดมากครับ ถ่ายภาพให้มีความหมาย สนุกในการถ่ายภาพ ทำภาพให้มีเรื่องราว ก็น่าจะพอแล้วครับ ปล. ความ

ส่วนตัวผมเป็นคนไม่ค่อยชอบเด็กสักเท่าไร แต่เมื่อถึงเวลาที่ต้องถ่ายภาพเด็ก สิ่งที่สำคัญที่สุดคือความอดทน สิ่งแรกที่ผมทำคือ ไปบนกับเจ้าที่ก่อนเลย ว่าขอให้เด็กๆฟังผมในการถ่ายครั้งนี้ เริ่มแรกผมจะทำตัวดุก่อนเด็กๆ จะได้ไม่เล่นกับผมมาก ที่ไหนได้เล่นหนักกว่าเดิมอีก แล้วจะเอาไงดี ไม่งั้นไม่ได้ภาพแน่ ผมเลยตัดสินใจเลยว่า แคนดิต ไม่มีการโพสอะไรมาก เราก็คอยหาจังหวะ ปล่อยให้เด็กๆเล่นกันไป ซึ่งผลออกมาดีกว่าการมานั่งสั่งว่าจะเอาโพสแบบนี้ เพราะความน่ารักของเด็กคือความเป็นธรรมชาติ ผมใช้เทเล 70-200 คอยสแนป คือเด็กเวลาเราสั่งอย่างจะทำอีกอย่าง บอกให้ยิ้มก็จะทำหน้ากวน บอกให้ยืนก็จะนั่ง  ซึ่งเหนื่อยมากๆในวันที่ถ่ายงานนี้ แต่ก็สนุกไปอีกแบบ แต่เวลาแคนดิต สิ่งสำคัญคือหน้าตาของแบบก็ต้องดูดีด้วยนะ หลายๆคนชอบคิดว่าการแคนดิตคือการถ่ายหน้าเผลอที่ดูไม่ดีดูตลกสำหรับคนถ่ายแต่คนในภาพอาจจะไม่ตลกกับเราด้วย ฉนั้นเวลาแคนดิตก็ควรดูเรื่องหน้าของแบบด้วยนะ สรุป หลักในการถ่ายภาพเด็กมีอะไรบ้าง ( สำหรับผมเอง) 1. ความอดทน ถ้าเมื่อไรเราไม่สนุกเด็กๆก็จะเบื่อแล้วเราจะไม่ได้ภาพอะไรเลย 2. ศึกษาตัวเด็กมาก่อนก็ดี ว่าชอบอะไรไม่ชอ

เมื่อถึงวันหนึ่งที่ได้กลับมาถ่ายภาพแบบไม่ต้องทำเป็นอาชีพ ไม่ต้องเร่งรีบอะไร ผมเลยกลับมาใช้เลนส์มือหมุนอีกครั้ง ความรู้สึกแรกที่ได้กลับมาใช้คือ "แล้วจะถ่ายทันไหมเนี่ย" แต่เมื่อไม่ต้องเร่งรีบแล้วทำไมจะโฟกัสไม่ได้ แล้วเลนส์มือหมุนคืออะไร ง่ายๆคือเราต้องหาโฟกัสเองครับ เคยมีคนถามว่าแล้วมันจะชัดไหมพี่ ผมว่าเสน่ห์ของเลนส์คือความไม่ชัดมาก คมแบบนุ่มๆ ไม่แข็งเกินไป ได้เดปที่ดี ที่สำคัญมันได้ฟิลลิ่งกว่าตอนใช้ออโต้โฟกัส ใน1ภาพ กว่าจะได้มันได้คิด ได้มองจนแน่ใจว่ากดชัตเตอร์ได้ อีกเรื่องที่ผมชอบในเลนส์มือหมุนคือ หน้าตาของเลนส์มันดูทนทานดีครับ เลนส์ที่ไม่มีระบบไฟฟ้า มันน่าจะอยู่กับเราไปได้นาน ถ้าไม่โดนรา ฝ้า มาเล่นงานนะ เลนส์มันดูไม่ก๊องแก๋ง มีความคลาสสิคในตัวของมันเอง เวลาเดินถ่าย Street ยิ่งชอบครับ รู้สึกถึงตอนสมัยใช้ Canon ae1 ได้ฟิลลิ่งมากๆ ค่อยๆหมุน ค่อยๆกด ฟินมาก!!!! แล้วมันได้ภาพดีกว่าออโต้ไหม อันนี้ก็แล้วแต่คนชอบ สำหรับผมสมัยนี้ส่วนมากก็ดูภาพในคอม ซึ่งเอาจริงๆ ไม่เห็นว่ามันจะแย่กว่ายังไง ผมเลยไม่ค่อยสนใจเรื่องนี้เท่าไรสำหรับไฟล์ภาพ แล้วมันหายากรึปาว ต้องบอกว่าสมัยนี้มีทางเลื

น่าจะเป็นงานที่ประทับใจที่สุดตั้งแต่ถ่ายภาพมา ผมได้น้องซินมาเป็นแบบด้วยความบังเอิญปนความบ้าของผมเอง ตามจากสยามไปจนอ่อนนุช กลับมาคิดแล้วยังถามตัวเองว่า ทำไปได้ไงไม่โดนน้องเค้าด่าก็ถือว่าบุญแล้ว ผมชอบหาแบบที่ไม่ใช่มืออาชีพ ชอบเดินหาแล้วชวนมาถ่ายมากกว่า ชอบที่ความเป็นธรรมชาติ งานชุดนี้แค่อยากถ่ายออกมาให้ดูสดใสน่ารัก เหมือนตอนที่ผมเจอน้องที่รถไฟฟ้า อย่างที่เคยบอกไปในบทความเก่าๆ  ผมว่าภาพถ่ายจะดูน่ารักที่สุดเวลาแบบ...ยิ้ม EM5+40-150 2.8 Canon80D + 50:1.8stm

ทำไมถึงทำกิจกรรมนี้ เหตุผลคืออยากให้ภาพถ่ายของผมมีประโยชน์ที่สุดเท่าที่จะทำได้ ใครสนใจสามารถนำอาหารแมวมาแลกกับรูปผมได้ครับ รูป 1 ภาพต่อ อาหารแมว 1 ถุง  โดยจะได้ภาพขนาด 4x6 1ใบครับ หรือใครไม่สะดวกนำอาหารมาให้ สามารถส่งรูปน้องแมวไร้บ้านที่ตัวเองนำอาหารไปให้มาแลกกับรูปผมได้ครับ โดยในทุกๆเดือนจะนำอาหารไปให้น้องแมวตามที่ต่างๆในกรุงเทพครับ ใครสนใจภาพไหนสามารถติดต่อผมได้ที่ www.facebook.com/Ball.Tarnrin ครับ รูปมีดังนี้ครับ ใบที่1 ใบที่2 ใบที่3 ใบที่4

งานเซ็ทนี้ตั้งใจเลยว่าจะต้องขาวดำ ใช้ canon80d , 7D MK2 เลนส์ก็ 70-200L ,  50 1.4 ครับ โดยที่ผมจะไม่โพสท่าอะไร ปล่อยให้น้องโพสตามสไตล์เค้า เพราะอยากได้อารมณ์ธรรมชาติ ส่วนการทำไฟล์ผมก็แค่ปรับสว่างมืด ไม่ได้รีทัชอะไรมาก เวลาถ่าย Portrait สิ่งที่ผมชอบที่สุดคือให้แบบยิ้ม จะไม่ค่อยให้แบบทำหน้านิ่งๆเท่าไร เพราะสำหรับผม เวลาผู้หญิงยิ้มจะถ่ายมุมไหนก็ดูน่ารักครับ    

Flatlay คืออะไรตอนแรกคิดว่า มันฝรั่งยี่ห้อใหม่ จริงๆมันคือการถ่ายภาพแนวราบแบน คือถ่ายจากบนลงล่างนั่นเองส่วนหลักตามวิชาการลองไปหาอ่านตามเวปกันดู ภาพ flatlay เวลาดูแล้วสบายตา ภาพแนวนี้ไม่ได้ใช้แค่ลงใน IG แต่มันเอาไปใช้ในงานโฆษณาได้เหมือนกัน ภาพอาหาร แฟชั่นเสื้อผ้าได้หมด เหตุผลที่เริ่มสนใจภาพถ่ายแนวๆนี้คือ เริ่มไม่รู้จะถ่ายอะไรบางวันขี้เกียจออกจากบ้าน ก็ลองหาอะไรมาจัดแล้วถ่ายบนโต๊ะทำงานนี่แหละ ไม่ร้อนด้วย ^_^  อาจจะต้องมีเลนส์มุมกว้างๆไว้หน่อย หาแฟลชสักตัว แค่นี้ก็ถ่ายภาพ flatlay ได้สบายๆ หลักสำคัญสำหรับผมในการถ่ายแนว Flatlay คือ 1. แสงต้องสวย เงาต้องไม่มี หรือมีน้อยที่สุด 2. หาธีมหรือสไตล์ของเรา 3. เลือก Background เรียบๆ 4. ใช้แสงธรรมชาติ แล้วใช้แฟลชช่วย 5.  จัดองค์ประกอบภาพ ส่วนมากผมจะใช้แฟลชยิงกับเพดานบ้าง กำแพงบ้าง ผมจะไม่ใช้โฟม หรือ reflex ช่วยเบาส์แสง ถ่ายไปจัดไป  ช่องว่างของสิ่งของก็สำคัญนะ บางทีมองจาก viewfinder มันโอเคแต่พอมาดูในจอกลับดูไม่ดี ก็ต้องคอยเช๊คให้ดีเรื่องช่องไฟ หลักๆก็ประมาณนี้ ลองไปดูงานที่ผมถ่ายไว้กันครับ