" ชนะเลิศ...อันดับหนึ่ง "

วันนี้มีน้องคนนึงมาถามผมว่า จารย์อยากส่งรูปถ่ายเข้าประกวดจัง แต่ไม่กล้าส่งกลัวไม่ได้รางวัล นู้นนี่นั่นทำให้ผมเองนึกถึงสมัยวัยรุ่นที่ชอบส่งรูปไปประกวดทั้งๆที่รูปก็ไม่ได้สวยอะไร เชื่อไหม??มันเป็นช่วงเวลาที่ตัวเองดูเลวมากๆ 555 ผมเป็นคนที่ไม่อยากให้ใครชนะผม ผมเลยไม่บอกอะไรเวลามีใครมาถาม ช่วงนั้นผมพอทำไฟล์ภาพได้พอสมควร แถมผมยังแนะนำผิดๆไปให้เพราะกลัวว่าคนอื่นจะเก่งกว่าเรา เออพอย้อนกลับมาคิดเราทำได้ไงหวะ โคตรเลวอะ ผมเครียดกับการที่อยากได้รางวัลซะเหลือเกิน อยากเทห์ อยากแบบว่าเฮ้ย กูช่างภาพมีรางวัลนะเว้ย อยากให้คนยอมรับ อยากซะจนรู้สึกว่า เรานี่บ้าบอจริงๆนะ


จนมาถึงงานสุดท้ายที่เปลี่ยนความคิดไปโดยสิ้นเชิง คืองานประกวดภาพถ่ายของเว็ปเมืองนอกงานหนึ่ง
เกี่ยวกับภาพคน หรืออะไรไม่แน่ใจแต่เกี่ยวกับภาพคน ผมส่งภาพลุงคนนึงที่กำลังเล่นไวโอลินไป ผลออกมาว่า ผมได้รางวัลที่ 3 ทั้ง2 ประเภท แบบโหวตกับกรรมการตัดสิน ตอนที่รู้ว่าได้รางวัลโคตรหล่ออะ ผมปาวประกาศไปทั่ว ขี้อวดมากๆ ทุกคนพูดเหมือนๆกัน ดีใจด้วยนะ เก่งจัง แต่ประมาณครึ่งชั่วโมงความรู้สึกตื่นเต้นหายไปหมดเลย 



ตอนนั่งกลับมานั่งคิดเลยนะ ว่าแค่นี้เองเหรอหวะ ไม่เห็นมันจะมีค่าอะไรเลย นี่คือรางวัลที่อยากได้จริงๆเหรอ หลังจากงานนี้ผมเลยตัดสิ้นใจว่า.....เลิก ไม่ส่งประกวดอะไรอีกแล้ว และลุงคนนี้กลายเป็นครูของผมไปทันที ครูที่สอนให้รู้ว่ารางวัลไม่ได้มีประโยชน์อะไรกับผมอีกเลย  ถ่ายรูปให้สนุกพอหละ


แล้วพอมาทำเพจ "รูปถ่ายที่ไม่มีวันหมดอายุ" ช่วงแรกก็ลุ้นชิบหาย จะมีใครมาฟอลโล่เราไหม จะมีใครมากดlikeไหม ลงรูปจะได้กี่ไลค์ ซึ่งเครียดมาก ทำทุกๆทางให้คนมาฟอลโล่ ผ่านไปปีกว่าๆ มีแฟนเพจ 3 พันกว่าคน มีคนแนะนำพี่ โปรโมทเพจเลย จ่ายเงินไปเดี๋ยวยอดไลค์ขึ้นแน่นอน ผมก็คิดอยู่นานสรุปไม่เอา ผมขอให้คนมาเพจเพราะชอบจริงๆ สุดท้ายถึงตอนนี้น่าจะเกือบๆ 3 ปีหละที่ทำเพจ ผมไม่สนใจยอดไลค์อะไรอีกแล้ว ผมขอแค่ได้ถ่ายรูปให้คนดู ให้คนอินไปกับรูปก็พอแล้ว และถ้ามีเวลาก็อยากสอนน้องๆอีกนะ





ที่เขียนเรื่องนี้เพราะอะไร แค่อยากบอกว่า น้องๆที่อยากส่งประกวด ผมว่ามันก็ดีนะ ลองส่งดูส่วนเรื่องรางวัลจะได้ไม่ได้ก็ปล่อยมันไป ถ่ายภาพออกมาให้มีความสุขที่สุด ทำให้เต็มที่ อย่าไปยึดติดกับคำว่าแข่งขันมากเกินไปจนลืมสิ่งสำคัญของการถ่ายภาพ ลืมว่าสุดท้ายตายไปก็เอาอะไรไปไม่ได้  แล้วถ้าสมมุติเกิดได้รางวัลจริงๆ ก็คิดซะว่าเออรูปเราก็สวยดีนะมีคนชอบ ถ้าไม่ได้รางวัลอย่างน้อยก็ได้ส่งรูปไปให้คนอื่นตัดสินหละหวะ ส่วนเรื่องใครจะเอารูปไปใช้อะไรสำหรับผมเองนะถ้าไม่ใช่รูปคนหรือรูปที่ลูกค้าจ้าง ใครจะเอารูปผมไปทำอะไรก็ไปทำ ถ้ามันเอาไปขายได้ยินดีเลย5555 แล้วสมัยนี้มีพื้นที่ในการแสดงงานมากมาย Facebook IG โพสไปเลยรูปที่เราถ่าย ใครจะไลค์ไม่ต้องไปสนใจขอให้มีความสุขในการถ่ายภาพพอ และที่สำคัญรางวัลที่มีค่ามากที่สุดสำหรับผมเองคือขอแค่ใครสักคนเข้าใจและอินไปกับภาพของผม แค่นี้หละครับ
" รางวัล ชนะเลิศอันดับหนึ่ง ".................ของผม

ความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

เล่าสู่กันฟังกับ.....Ricoh GR2

คุณค่าของรูป....โพลารอยด์

ภาพถ่าย....บนโต๊ะทำงาน